Akaaremoertoe bahikoeroe 

is geen maatschappelijk geëngageerd theaterstuk: het is een gebeuren er middenin, op haar grond, een gebeuren dat zoekt naar een emotie, misschien een stuk van een sluier kan optillen van die politieagent, van een vooroordeel van een buurman, van sensatiezucht en de menigte. 

Het is één manier hoe we naar deze samenleving kijken en er één deeltje van wil omzetten in een theatrale oefening. Een belangrijk stuk van de tekst zijn de stemmen naast het drama (de dorpskom) en de verschijning van vreemde figuren die bijn geen tekst hebben en in het dorp binnendringen. We noemen ze de Maderka’s. Ze staan voor ‘de ander’, voor alles wat vreemd is aan de dorpskom. 

Eenvoudige vraag stellen naar de schijnbare onverschilligheid van de eigen dorpskom ten opzichte van alles wat vreemd is. Zowel de mensen die verderop geboren zijn, als iemand die in armoede leeft of het gezin ‘gekenmerkt door verslaving en overlast’. Die voordeur waar de deurwaarder aanklopt wordt plots niet meer als deel van de dorpskom gezien.